Teño medo. Medo a caer e non levantarme. Medo
a que intenten atraparme e caer presa no intento de escapada. Medo de non saber
como saír deste caos. A non integrarme no que chaman sociedade. Medo de non
conseguir os meus retos. A non conter as bágoas baixo ese simulado sorriso.
Medo á xente. Medo a non encontrarte.
Medo á vida. Medo a vivir.
E quero berrar. Berrar con todas as miñas
forzas.
Quero berrar que son libre, que non logro
esquecer, que podo facer máis cousas das que penso, que para que sirve chorar?,
que non me asustas, que sei defenderme, que… para que ter medo?
“E quero cantar a gorxa aberta e deseñar
utopías, para encher de luz os días en que o sol non me sorrí.”
Ningún comentario:
Publicar un comentario